Daar zijn we weer! Enkele honderden kilometers van waar we iedereen het laatst achterlieten. Het was dus even graven; wat gebeurde waar, wat gebeurde eerst, wanneer gebeurde wat, en waarom in vredesnaam?! Daarom nu in vogelvlucht (wat gezien de trektocht van de gemiddelde Noordse Stern helemaal nergens garanties voor biedt) een maand lang Cambodja en Vietnam!

Allereerst een kijkje in de georganiseerde chaos van Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Een stad waar de populatie kakkerlakken slechts wordt overtroffen door het aantal motorbikes, waar rood met een beetje creativiteit nog gewoon als groen kan worden gezien, waar links voorsorteren best rechts kan betekenen en pijnlijk ogende doch schijnbaar onschuldige ongelukken nog kunnen worden bedekt met de mantel der getrokken portemonnee. Afval kennen ze in Phnom Penh ook, wat inhoudt dat je als bezoekende reiziger die probeert zijn ecologische voetafdruk tot een maatje 32 te beperken toekijkt hoe de locals hun afval op willekeurige plekken op straat dumpen, met de nodige stank tot gevolg op de plekken waar dit afval bij elkaar geharkt en in de vuilniswagen gegooid wordt, want dat doen ze dan weer wel. Phnom Penh is ook de stad van de Killing Fields en S21, en niet te vergeten de vriendelijke Cambodianen die hard hun best doen om de terreur die deze twee plekken vertegenwoordigen te vergeten. Dit alles resulteert in een prettige stad waarin werkelijk op ieder moment van de dag wel iets gebeurt en iets te beleven is, maar waar je op die rustige momenten van reflectie ook in je hangmatje over een mooi meer uit kunt kijken, terwijl de plaatselijke bevolking in kleine bootjes rustig bezig is de andijvie-achtige 'morning glorie' (jaja, fried morning glorie op ieder menu!) van het overigens zwaar vergiftigde meer te plukken.

Phnom Penh bevalt goed, en wanneer we zijn gesetteld in het guesthouse waar we onze Deense reisgenotes weer ontmoeten, is het tijd om te bekijken wat er in Phnom Penh nog meer te beleven is. We nemen een kijkje bij de Killing Fields en S21, de beruchte als gevangenis dienstdoende school waar de Rode Khmer ruim 17.000 gevangen martelden en executeerden. De Killing Fields is een rare plek om rond te lopen. Een grote toren gevuld met schedels staat symbool voor een ieder die tijdens het regime van de Rode Khmer is gestorven. Verder zijn er grote gaten in de grond, die door middel van bordjes aan de rand ervan van het stempel 'massagraf' worden voorzien. Het kost het nodige inlevingsvermogen, waar we prima toe in staat zijn, maar toch ontkomen we niet aan het gevoel dat er op het gebied van bewustmaking meer uit deze locatie te halen valt.

Het nieuwe jaar lijkt ons te achtervolgen, en ook in Phnom Penh is het weer tijd voor een nieuwjaarsfeestje! In Laos leerden we al dat dit gepaard gaat met veel water, in Phnom Penh leren we dat ook babypoeder en bloem deel uitmaken van de feestelijkheden. Hoewel Phnom Penh redelijk leegloopt door de grote stroom bewoners die richting het platteland trekken, zijn er schijnbaar nog genoeg feestgangers aanwezig om ervoor te zorgen dat Gjalt en de Deense dames bedekt in een dikke laag wit poeder terugkomen in het guesthouse, waar ik ze wegens ziekte met een koud biertje opwacht.

Na een paar dagen aan de riverside van Phnom Penh is het tijd voor een herhuizing naar de Lakeside. Gjalt is klaar met legoën en ik ben erg benieuwd naar de rustige kant van Phnom Penh. We strijken neer in een guesthouse aan de rand van het eerdergenoemde meer, het Boeng Kak lake. Een plek waar veel backpackers naartoe trekken om in een hangmat bij te komen op de dekken die zich over het meer uitstrekken, een popquiz te doen in een van de barretjes of in het guesthouse een filmpje te pakken. Een mooi moment voor ons om hetzelfde te doen, en gelijk de volgende bestemming in te plannen. Het strand wacht!

Na maanden zwoegen in zwembaden en rivieren en het aanhoren van mooie verhalen van reisgenoten over tropische eilanden is het in Sihanoukville eindelijk onze beurt om een duik in de zee te nemen. Het strand is dus meer dan welkom, en Sihanoukville biedt meer dan genoeg mogelijkheden om ook van de avond iets gezelligs te maken. Gelijk de eerste avond dat we er zijn togen we ons in de bar The Monkey Republic in ware toga's/vuil bedlinnen, waarin we er niet alleen uitermate goed uitzien, maar wat ons ook een avondje gratis shots oplevert. Ook de Deense dames zijn toevalligerlego weer in Sihanoukville beland, en delen in de togavreugde. De kater kan naar gelieve uitgeslapen worden op het strand of voor de televisie in onze kamer.

Naast onze gebruikelijke fitness-sessie springen we ook op de boot naar Bamboo Island. Een prachtig klein eiland met een enkel barretje en een handje vol bungalows, wit strand en blauwe zee, waar we helaas slechts een middag verblijven. Onderweg wordt er 'Endless Ocean'-style gesnorkeld, voor Gjalt een voorbode van zijn verdere diepzeeavonturen, voor mij diep zat, terwijl ik me voorzichtig een weg baan door het bos van zeeegels onder me.

De dagen in Sihanoukville gaan snel. We leven van pizzabuffet naar all-you-can-eat bbq en doen het rustig aan op het strand. We pogen nog een mooie locatie op een rustig strand te vinden om onze hangmatten op te hangen, maar wanneer de prijs van een hutje van 2 bij 2 bestaande uit vier palen met een dak van 2 dollar ineens naar 10 dollar stijgt houden we ook die zoektocht snel weer voor gezien.

Na een ruime week in Sihanoukville is het tijd om weer verder te trekken. Op een memorabele, bijzondere en onwennige manier dit keer! Of liever, apart, om meerdere redenen. Geen ruzie over warm bier, slappe pizza of de stand van airco, geen onenigheid over de volgende bestemming of de hoeveelheid samen reizende dames, nee, het is een vrouw die Gjalt en mij ruim een week uit elkaar drijft...Terwijl Gjalt de kustlijn van Cambodja in oostelijke richting verder gaat ontdekken, stap ik in de bus terug naar Phnom Penh om daar 'Don Deth skippy' (eentje voor de trouwe lezers!) te ontmoeten. Een splitsing dus, die niet alleen zorgt voor nieuwe, maar ook voor verschillende ervaringen! Daarom zullen Gjalt en ik ieder ons eigen verhaal over onze belevenissen van die week hier vertellen. Het heeft dus even geduurd, maar genoeg leesvoer en foto's in de pijpleiding!